Bochtmodules
Twee bocht modules die in een nogal gehavende staat verkeerden, dat was wat ik zag.
Daarna wisselden achtereen volgens de volgende zaken “opmerkingen tussen de eigenaar en mijn persoontje” voorts “de bochten van eigenaar” en “enige euro’s van portemonnee”
Van af dit moment had ik de verantwoording over twee redelijk unieke stukjes M-Track baan die ook al verschillende eigenaren hadden gehad.
De tand des tijds had zijn sporen goed zichtbaar achter gelaten, transport is niet altijd even goed voor modelspoor benodigdheden.
Maar goed de foto’s spreken meer dan ik kan schrijven. Ik heb de gehele scenery van de beide modules verwijderd. Alleen de sporen zijn achter gebleven.
Renate mijn dochter die ook eerder met de FOs01 heeft geholpen, wilde er graag één geheel naar eigen idee inrichting. Haar idee achter de scenery, is “de vooruitgang”. Een spoorweg moet worden aangelegd op de plek waar een kleine burcht staat. Om de burcht en resten van de oude grafheuvel te sparen is een en ander in een flauwe bocht gekomen. De oprijlaan naar de burcht toe is echter hierdoor in tweeën gedeeld aan de ene zijde de burcht, de oude tuinen en het hunnebed, terwijl aan de ander zijde de oude toegangspoort en deel van de weg nog te zien is. De verhalen gaan nu dat de doden in de grafheuvel door deze schending van hun laatste rustplaats in opstand zijn gekomen en in de burcht en hunnebed regelmatig hun spook geluiden en lichtflitsen te horen en te zien zijn.
De techniek hier achter is redelijk eenvoudig een kleine geluidsmodule met opname mogelijkheid en een lasflits generator en een timmer module. Een kleine drukknop start de timer die de geluidsmodule, met een opname capaciteit van maximaal 20 seconden en de lasflits generator starten. Als de geluidsmodule gereed is gaan de flitsen nog even door.
De opbouw van de scenery is feitelijk vanaf de basis opnieuw aangemaakt.
We hebben met behulp van geplastificeerd kippengaas een basis gevormd, op deze basis hebben we glasvezelmatjes en polyester aangebracht, als dit hard geworden is heb je een stevige en lichte basis om je landschap verder op te maken. Lichtelijk schuren en een goede lijmlaag doen dan wonderen. Vervolgens kleur aanbrengen voordat je strooigoed er op gaat mocht er iets stuk gaan dan valt het niet meteen zo erg op. Paden gras en zanddelen zijn voorzien van kleur dan eerst de grote stukken er op bomen gebouwen en keien. De keien zijn echte (kiezel) stenen uit onze tuin. Met een goede twee componenten lijm verlijmd blijft dit wel zitten. Hierna dunne houtlijm aanbrengen en het strooigoed er in daarna nog een keer lijm er over en eventueel nog eens strooien. Volgens mijn dochter moet je het doen in volgorde zoals het in de natuur ook gaat dus eerst het zand en daarna het gras. Per slot van rekening was er eerste aarde en zand en daarna pas gras en dergelijke ook voor het diepte effect en natuurgetrouwheid geeft dit een prima resultaat.
Met deze extra kennis heb ik me toen gestort op mijn bocht stuk. Dit deel zou een stukje dorp worden even verder op langs de zelfde lijn waar de oude werkplaats, thans om gedoopt tot gezellig stamcafé, een stuk je historie laat zien van; zoals het vroeger was. Stel je voor een kleine lokale lijnwerkplaats die opgedoekt is. Ten gunste van de vooruitgang, het centraliseren van de werkzaamheden en de na de oorlog ingezette schaal vergroting. Hierdoor in een kleine gemeenschap iets achter latend, waar met weemoed op wordt terug gekeken, “die goeie ouwe tijd”.
Dit is het oude dorp “Frankenach”, dat uitgebreid besproken wordt in het CR verhaal “Der Alte Werkstadt”.
De zijde waar het dorp aan zit is bijna geheel vlak gehouden om ruimte te scheppen voor de oude werkplaats en een stuk spoor t.b.v. het uitvoeren van reparaties. Op de oude werkplaats na is het verval toch al wel ver gevorderd. Getuige ook de honden trainclub die dankbaar gebruikt maakt van de open stukken in de hekken.
Deze zijde komt ook de aanbouw van een stukje dorpsweg met een kerk en een paar landelijke gesitueerde huisjes een bushalte bij de kroeg om vroeg en laat volk te verplaatsen.
Aan de andere kant van het spoor is een klein meertje en een weide gemaakt waar de smid enkele paarden houdt. Bij het meertje traint de honden club op zondag. (Dit is als aandenken aan de New Foundlander Club waar ik ook bij gezeten heb. Beide modules vertoonden enkel technische storingen en zijn daardoor niet meer actief, zodra ik tijd heb om deze storingen te lokaliseren en verhelpen mogen ze weer mee op tournee.
Het beruchte “C” jaar gaf mij tijd genoeg om hier aan te gaan werken.
Eind 2020 zijn de modules geheel gereviseerd en op nieuw bedraad. De bedrading is volgens de schema’s op de UAS pagina. De modules zijn getest en weer volledig inzetbaar. Probleem was n.l. de seinpalen deze waren permanent opgesteld in de module en de modules worden bij mij in een afgesloten buiten ruimte opgeslagen. Door de toch aanwezige vochtigheidsgraad vertoonden de seinen na een poosje problemen. Ik heb de seinen demontabel gemaakt worden de seinen in huis, dus droog, kunnen worden opgeslagen en snel te plaatsen zijn. Ook heb ik een lang geleden uitgedacht plannetje eindelijk uitgevoerd. Bij de Werkstatt is een spoortje aanwezig van vroegere activiteiten. Op dit spoortje staan nu 3 wagonnen 2 gesloten goederen wagonnen van bekende biermerken en een wagon met daarop twee vaten. Op een van deze vaten is nu een slang gekoppeld voor permanente aanvoer van drank naar de kroeg. De 2 wagons van de bekende merken swingen nu heerlijk mee op de muziek zodra de gele knop wordt ingedrukt.
